sachiiiiiii
Forum Expert
- Joined
- May 25, 2023
- Posts
- 217
- Reaction
- 12,684
- Points
- 2,506
Inusisa nang husto ni Jake ang diwatang si Samantha kung saan ang daan pauwi sa daigdig. Nag-aalala siya sa kanyang sarili lalo’t higit kay Anne.
Mabilis na tumindig ang binata nang sumagi na naman sa isip ang nag-iisang si Anne.
“Kailangan ko nang bumalik sa kinaroroonan ng aking kasintahan,” sambit ng binata, bilang pamamaalam sa engkantada.
“Akala ko ba kailangan mo ang tulong ko?” malumanay na wika ni Samantha.
“Kanina pa kita tinatanong…eh ayaw mo kasing sumagot! ‘Di na baleng mawaglit ang tulong mong iyan…ibig kong matiyak na ligtas pa rin ngayon si Anne. Kailangan ko nang bumalik sa baybayin.” Si Jake at binilisan ang mga hakbang palayo sa diwata.
Minsan pang nagbitaw ng mahiwagang ngiti si Samantha. Nagkukumislap ang mga ngipin na waring sinakmal ng espiritu ng kadalisayan.
Marahang inihakbang ng binata ang kanyang mga paa. Ramdam niya ang pamimitig ng mga ito.
May kung anong kapangyarihang nakalukob sa mga parte niyang iyon.
Sukdulang hindi niya maipaliwanag iyon.
Hindi maaaring bunga lamang ito ng kapagalan ng kanyang mga paa. Nangangalatog ang mga tuhod niya habang humahakbang palayo sa lunang iyon.
“Putris! Ano bang nangyayari rito!” pasinghal pang sambit ng binata. Hindi niya na naiwasang maghasik ng hindi kanais-nais na panambitan.
Nakasampung hakbang siya nang may dumamping palad sa kanyang balikat. “Sinasabi ko na sa iyo, kailangan mo ang tulong ko!” waring nang-uuyam na sabi ni Samantha. Marahan siyang lumingon.
“Ipikit mo lamang ang iyong mga mata…at ang lunang
nais mong puntahan ay mararating mo sa isang iglap
lamang…” paanas na atas ng diwata.
Para naman siyang naeengkantong tumalima sa tinuran
ng marikit na babaeng kaharap.
Ilang sandali pa’y dumampi sa pisngi ni Jake ang
mahiwagang palad ng diwata.
“Hayan, maaari mo nang idilat ang iyong mga mata...”
At dagling ibinuka ni Jake ang kanyang mga talukap.
Mangha-mangha siya sa dagling nasumpungan ng kanyang
mga mata.
Pagkadilat niya ay ang dambuhalang bato na hugis-kama
ang bumungad sa kanya, kasabay ang paghampas ng
mga alon sa dalampasigan.
Tuwa at galak ang namutawi sa mga labi ni Jake
nang makita si Anne habang mahimbing na
natutulog.
Walang sabi-sabing pinulupot niya ng halik ang
kanyang kasintahan.
“Ooohhh! Anne, mabuti’t ‘di ka lumisan sa lunang
ito…” usal niya sa kanyang talisuyo na waring
malaon siyang naglaho sa paningin nito.
Pupungas-pungas namang tumayo ang dalaga.
“Pa’no naman ako aalis rito eh natatakot nga ako!”
ang naibulalas ni Anne.
Muli itong ginawaran ng yakap ng binata.
Hindi masukat ang kasiyahang nararamdaman niya nang
mga sandaling iyon.
Hinalikan niya ang dalaga. Gumanti naman ito ng
halik.
“Ba’t parang nakabusangot yata ang mahal ko?” naglalambing ang tinig na sabi ni Jake at hinalikan sa leeg ang kasuyo.
“Nabitin kaya ako kanina!” singhal ng dalaga sa kaharap.
Dagling pinaliguan ng halik ang babae. Mabilis ang mga kilos ng lalaki.
Mabalasik ang galaw na waring isang tigre na malaon nang hindi nakakakain ng karne.
Nangalaglag ang mga saplot nila. Mabilis pa sa kidlat ang mga kilos ni Jake.
Ayaw niyang magpahalata sa dalaga na nakatotnak na siya ng diwata kani-kanina lamang.
Nadatnan na lamang ni Jake ang kanyang sarili na ginuguhitan na ng dila ang mga utong ni Anne.
Nagkukumiwal ang katawan ng babae na waring ahas. Dinukot naman nito burat ng lalaki na kanina pa nakatindig.
Nagulat si Jake. Hindi niya inaasahang magagawa iyon ng kanyang kasintahan.
At dagli ring namangha ang binata nang higpitan ng dalaga ang pagkapit sa kanyang kargada. Parang wala na itong balak na bitawan iyon.
Pinahiga siya ni Anne.
Nakatingala sa langit ang kanyang burat at saklot na saklot naman ito ng palad ng dalaga.
Hindi na ito nagsasalita. Mabilis na inupuan ng dalaga ang uten ng lalaki.
Bigla tuloy itong napanganga nang mapuna ang naglitawang ugat sa paligid nito na lalong nagpapadambuhala sa pambarurot ng lalaki.
Nguni’t dahil sa tindi ng sensasyong nararamdaman ay hindi na ininda pa ng babae ang laki niyon sapagka’t ang mahalaga’y makarating siya sa kasukdulan.
Kapagdaka’y pawisang umindayog si Anne sa ibabaw
ng lalaki habang baon na baon ang burat sa
kepyas.
Nawala ang pagod na nararamdaman ni Jake kani-kanina
Lamang.
Biglang nagkaroon ng buhay ang kanyang mga
litid.
Batid niyang pakana na naman iyon ni Samantha.
Hinawakan niya sa magkabilang hita ang kanyang
kasintahan na walang tigil sa pag-indayog.
Matahimik ang paligid at ang tanging tunog na
kanilang naririnig ay ang likha ng mga mumunting
alon sa dalampasigan.
Napuno ang hiyas ni Anne sa armas ng lalaki.
May kalakihan ito at unang salang pa lamang iyon ng
dalaga sa digmaan sa kamang yari sa bato.
Napapahiyaw na ito sa sarap habang inaayudahan naman
ng binata ang wetpaks.
Ilang sandali pa ay naghahabol na sila ng hininga.
Palakas na nang palakas ang mga ungol ni Anne.
Hanggang sa napapangiwi na ito. Hindi na rin naman
malaman ng lalaki kung saan hahawak.
At biglang nagpakawala ng ungol ang dalaga na parang
asong nauulol.
Yaon ang hudyat ng tuluyang pagpanhik ng dalaga sa
langit.
Pilit naman itong hinahabol ng kasintahan.
Kinakailangang masabayan niya si Anne at nang matupad
ang pangarap niyang magkaroon ng anghel sa buhay.
Ilang giling pa ng babae ay umagos na mula sa
kaibuturan ng kaligayahan nito ang nektar na
nagsisilbing timbulan ng pagsapit ng kasukdulan.
Pagkatapos ay kapwa nahiga ang mga ito sa dambuhalang
kumpol ng bato.
“Grabe, nawala ang gutom ko sa iyo!” sabi ni Anne
habang nagpupunas ng pawis sa pisngi.
Sunod namang pinahiran sa leeg si Jake.
“Dear, siya nga pala…pa’ano kaya tayo makakauwi
nito?” ang biglang naturan ni Anne.
Umiling ang binata at humarap sa kasintahan.
“Hindi ko pa alam kung paano…pero ang alam ko ay
makakauwi rin tayo.” Paanas niyang sabi sa dalaga.
Natigil ang pag-uusap ng dalawa nang pumunit ang
kidlat sa kalangitan, kasabay ang pagdagundong ng
kulog. Napayakap si Anne sa lalaki.
Hindi na kumikibo si Jake. May bahid ng kalungkutan
ang mukha ng binata. Pinagkakaabalahan niyang pagmasdan ang iba’t-
ibang hugis ng mga ulap.
Nasa ganoong ayos siya nang biglang lumitaw si
Samantha. “Padating na ang daan patungo sa inyong
daigdig nguni’t hindi biro ang daang
ito…kinakailangang taglayin ang matibay na pananalig
sa dakilang Maykapal.” Ang tila nananakot na sabi ng
diwata at mabilis na hinampas ng malakas na alon ang
buong paligid ng mala-paraisong isla sa gitna ng
laot.
Sa halip na hayaang manahan sa dibdib ang giting
na walang kapantay ay dinaluhong si Jake ng karuwagan.
“Anong gagawin namin?” ang nababalinong binata habang pinagmamasdan ang super wave na papalapit na sa kanilang kinaroroonang isla. Parang usok na nilipad ng hangin ang diwatang si Samantha. Mabilis na yumapos sa kanya si Anne.
“J-Jake, natatakot akooohh!”
namimitig ang mga labing wika ng dalaga. Ginawaran niya ng maliyab na halik sa labi ang kanyang talisuyo. Ilang sandali pa ay umalingawngaw ang tinig ng engkantada mula sa di-kalayuan.
“Jake, Walang mangyayari sa inyo…alam kong makakaya mo iyan! Ang lahat ng mga nararanasan mo’y pawang mga pagsubok lamang…”
“P-pero, ilang porsiyento ang maigagarantiya mo sa aming kaligtasan?” sa isang iglap ay gumana mind power ni Jake.
Sumisilay ito sa tuwing dumadalaw ang mga ganitong uri ng trahedya.
“Huwag kang masisindak…hindi ka maaano! Basta’t tiyakin mo lamang na sa inyong pagdating sa kabilang daigdig ay mananatili itong lihim at walang sinuman sa inyong mga kalahi ang makakaalam sa luhim ng
mahiwagang ‘paraiso sa laot’…”
At muli ay tango lamang ang naitugon ni Jake sa tinuran ng diwatang si Samantha.
Lingid kay Anne ang komunikasyon nilang iyon sa pamamagitan ng matalisik na kaisipan.
Waring unti-unting nilalamon ng kalikasan ang tinig ni Samantha.
“Oo, pangako iyan…pangako!” At doon pa lamang natagos ni Jake ang taal na kapangyarihan ng kalikasan.
Sinuyod niya ng tingin ang buong paligid.
Nagngangalit na ang kalangitan, ramdam niya iyon.
Gumuhit na naman sa pinakapusod ng mga ulap ang sunud-sunod na bagsik ng kulog at kidlat.
Niyapos niya nang napakahigpit si Anne at inihanda ang sarili para sa kanilang pagtawid.
Waring sasambulat ang kanyang dibdib sa habag na nararamdaman kay Anne.
Sunod na pumunit sa kanilang mga paningin ang higanteng alon. Waring ipinako ang magkasintahan sa kanilang kinauupuan. Marahang isinara ang mga pagal nilang talukap.
Ilang sandali pa ay humalibas munting isla ang superwave na iyon.
Sinaid ng katastropiyang iyon ang buong lunan. Dagling nabura ang angking kariktan ng ‘paraiso sa gitna ng laot’.
Samantala, bandang alas-12:00 ng hatinggabi sa Roxas Buolevard, sa tapat ng RAMS Restaurant ay natagpuan
ng ilang dayo sina Anne at Jake habang natutulog sa bungad ng resto. At nang gabi ding iyon ay dinumog ng mga mamamahayag ang magkasintahan upang alamin kung anong himala ang nagligtas sa kanila.
Iba ang deklarasyong inilahad ni Jake sa mga ito, gayundin sa mga alagad ng batas. Isinalaysay niyang hindi sila nakasakay sa lumubog na barkong Super Ferry.
Hindi niya dapat wasakin ang pangako niya kay Samantha na walang sinumang makakaalam sa taal na
senaryong nagsalba sa kanila mula sa kapahamakan.
Gayundin, wala nang iba pang maaaring makaalam sa
lihim ng ‘paraiso sa laot’.
Magkatuwang na bumulong sa kalikasan ang magkasintahan na hangga’t sila’y nabubuhay ay mananatili itong lihim. Datapuwa’t hanggang kailan matitiis ng magkasuyo ang pang-
uusig ng mga patak ng dugong umagos bunga ng mabalasik na delubyo?
Mabilis na tumindig ang binata nang sumagi na naman sa isip ang nag-iisang si Anne.
“Kailangan ko nang bumalik sa kinaroroonan ng aking kasintahan,” sambit ng binata, bilang pamamaalam sa engkantada.
“Akala ko ba kailangan mo ang tulong ko?” malumanay na wika ni Samantha.
“Kanina pa kita tinatanong…eh ayaw mo kasing sumagot! ‘Di na baleng mawaglit ang tulong mong iyan…ibig kong matiyak na ligtas pa rin ngayon si Anne. Kailangan ko nang bumalik sa baybayin.” Si Jake at binilisan ang mga hakbang palayo sa diwata.
Minsan pang nagbitaw ng mahiwagang ngiti si Samantha. Nagkukumislap ang mga ngipin na waring sinakmal ng espiritu ng kadalisayan.
Marahang inihakbang ng binata ang kanyang mga paa. Ramdam niya ang pamimitig ng mga ito.
May kung anong kapangyarihang nakalukob sa mga parte niyang iyon.
Sukdulang hindi niya maipaliwanag iyon.
Hindi maaaring bunga lamang ito ng kapagalan ng kanyang mga paa. Nangangalatog ang mga tuhod niya habang humahakbang palayo sa lunang iyon.
“Putris! Ano bang nangyayari rito!” pasinghal pang sambit ng binata. Hindi niya na naiwasang maghasik ng hindi kanais-nais na panambitan.
Nakasampung hakbang siya nang may dumamping palad sa kanyang balikat. “Sinasabi ko na sa iyo, kailangan mo ang tulong ko!” waring nang-uuyam na sabi ni Samantha. Marahan siyang lumingon.
“Ipikit mo lamang ang iyong mga mata…at ang lunang
nais mong puntahan ay mararating mo sa isang iglap
lamang…” paanas na atas ng diwata.
Para naman siyang naeengkantong tumalima sa tinuran
ng marikit na babaeng kaharap.
Ilang sandali pa’y dumampi sa pisngi ni Jake ang
mahiwagang palad ng diwata.
“Hayan, maaari mo nang idilat ang iyong mga mata...”
At dagling ibinuka ni Jake ang kanyang mga talukap.
Mangha-mangha siya sa dagling nasumpungan ng kanyang
mga mata.
Pagkadilat niya ay ang dambuhalang bato na hugis-kama
ang bumungad sa kanya, kasabay ang paghampas ng
mga alon sa dalampasigan.
Tuwa at galak ang namutawi sa mga labi ni Jake
nang makita si Anne habang mahimbing na
natutulog.
Walang sabi-sabing pinulupot niya ng halik ang
kanyang kasintahan.
“Ooohhh! Anne, mabuti’t ‘di ka lumisan sa lunang
ito…” usal niya sa kanyang talisuyo na waring
malaon siyang naglaho sa paningin nito.
Pupungas-pungas namang tumayo ang dalaga.
“Pa’no naman ako aalis rito eh natatakot nga ako!”
ang naibulalas ni Anne.
Muli itong ginawaran ng yakap ng binata.
Hindi masukat ang kasiyahang nararamdaman niya nang
mga sandaling iyon.
Hinalikan niya ang dalaga. Gumanti naman ito ng
halik.
“Ba’t parang nakabusangot yata ang mahal ko?” naglalambing ang tinig na sabi ni Jake at hinalikan sa leeg ang kasuyo.
“Nabitin kaya ako kanina!” singhal ng dalaga sa kaharap.
Dagling pinaliguan ng halik ang babae. Mabilis ang mga kilos ng lalaki.
Mabalasik ang galaw na waring isang tigre na malaon nang hindi nakakakain ng karne.
Nangalaglag ang mga saplot nila. Mabilis pa sa kidlat ang mga kilos ni Jake.
Ayaw niyang magpahalata sa dalaga na nakatotnak na siya ng diwata kani-kanina lamang.
Nadatnan na lamang ni Jake ang kanyang sarili na ginuguhitan na ng dila ang mga utong ni Anne.
Nagkukumiwal ang katawan ng babae na waring ahas. Dinukot naman nito burat ng lalaki na kanina pa nakatindig.
Nagulat si Jake. Hindi niya inaasahang magagawa iyon ng kanyang kasintahan.
At dagli ring namangha ang binata nang higpitan ng dalaga ang pagkapit sa kanyang kargada. Parang wala na itong balak na bitawan iyon.
Pinahiga siya ni Anne.
Nakatingala sa langit ang kanyang burat at saklot na saklot naman ito ng palad ng dalaga.
Hindi na ito nagsasalita. Mabilis na inupuan ng dalaga ang uten ng lalaki.
Bigla tuloy itong napanganga nang mapuna ang naglitawang ugat sa paligid nito na lalong nagpapadambuhala sa pambarurot ng lalaki.
Nguni’t dahil sa tindi ng sensasyong nararamdaman ay hindi na ininda pa ng babae ang laki niyon sapagka’t ang mahalaga’y makarating siya sa kasukdulan.
Kapagdaka’y pawisang umindayog si Anne sa ibabaw
ng lalaki habang baon na baon ang burat sa
kepyas.
Nawala ang pagod na nararamdaman ni Jake kani-kanina
Lamang.
Biglang nagkaroon ng buhay ang kanyang mga
litid.
Batid niyang pakana na naman iyon ni Samantha.
Hinawakan niya sa magkabilang hita ang kanyang
kasintahan na walang tigil sa pag-indayog.
Matahimik ang paligid at ang tanging tunog na
kanilang naririnig ay ang likha ng mga mumunting
alon sa dalampasigan.
Napuno ang hiyas ni Anne sa armas ng lalaki.
May kalakihan ito at unang salang pa lamang iyon ng
dalaga sa digmaan sa kamang yari sa bato.
Napapahiyaw na ito sa sarap habang inaayudahan naman
ng binata ang wetpaks.
Ilang sandali pa ay naghahabol na sila ng hininga.
Palakas na nang palakas ang mga ungol ni Anne.
Hanggang sa napapangiwi na ito. Hindi na rin naman
malaman ng lalaki kung saan hahawak.
At biglang nagpakawala ng ungol ang dalaga na parang
asong nauulol.
Yaon ang hudyat ng tuluyang pagpanhik ng dalaga sa
langit.
Pilit naman itong hinahabol ng kasintahan.
Kinakailangang masabayan niya si Anne at nang matupad
ang pangarap niyang magkaroon ng anghel sa buhay.
Ilang giling pa ng babae ay umagos na mula sa
kaibuturan ng kaligayahan nito ang nektar na
nagsisilbing timbulan ng pagsapit ng kasukdulan.
Pagkatapos ay kapwa nahiga ang mga ito sa dambuhalang
kumpol ng bato.
“Grabe, nawala ang gutom ko sa iyo!” sabi ni Anne
habang nagpupunas ng pawis sa pisngi.
Sunod namang pinahiran sa leeg si Jake.
“Dear, siya nga pala…pa’ano kaya tayo makakauwi
nito?” ang biglang naturan ni Anne.
Umiling ang binata at humarap sa kasintahan.
“Hindi ko pa alam kung paano…pero ang alam ko ay
makakauwi rin tayo.” Paanas niyang sabi sa dalaga.
Natigil ang pag-uusap ng dalawa nang pumunit ang
kidlat sa kalangitan, kasabay ang pagdagundong ng
kulog. Napayakap si Anne sa lalaki.
Hindi na kumikibo si Jake. May bahid ng kalungkutan
ang mukha ng binata. Pinagkakaabalahan niyang pagmasdan ang iba’t-
ibang hugis ng mga ulap.
Nasa ganoong ayos siya nang biglang lumitaw si
Samantha. “Padating na ang daan patungo sa inyong
daigdig nguni’t hindi biro ang daang
ito…kinakailangang taglayin ang matibay na pananalig
sa dakilang Maykapal.” Ang tila nananakot na sabi ng
diwata at mabilis na hinampas ng malakas na alon ang
buong paligid ng mala-paraisong isla sa gitna ng
laot.
Sa halip na hayaang manahan sa dibdib ang giting
na walang kapantay ay dinaluhong si Jake ng karuwagan.
“Anong gagawin namin?” ang nababalinong binata habang pinagmamasdan ang super wave na papalapit na sa kanilang kinaroroonang isla. Parang usok na nilipad ng hangin ang diwatang si Samantha. Mabilis na yumapos sa kanya si Anne.
“J-Jake, natatakot akooohh!”
namimitig ang mga labing wika ng dalaga. Ginawaran niya ng maliyab na halik sa labi ang kanyang talisuyo. Ilang sandali pa ay umalingawngaw ang tinig ng engkantada mula sa di-kalayuan.
“Jake, Walang mangyayari sa inyo…alam kong makakaya mo iyan! Ang lahat ng mga nararanasan mo’y pawang mga pagsubok lamang…”
“P-pero, ilang porsiyento ang maigagarantiya mo sa aming kaligtasan?” sa isang iglap ay gumana mind power ni Jake.
Sumisilay ito sa tuwing dumadalaw ang mga ganitong uri ng trahedya.
“Huwag kang masisindak…hindi ka maaano! Basta’t tiyakin mo lamang na sa inyong pagdating sa kabilang daigdig ay mananatili itong lihim at walang sinuman sa inyong mga kalahi ang makakaalam sa luhim ng
mahiwagang ‘paraiso sa laot’…”
At muli ay tango lamang ang naitugon ni Jake sa tinuran ng diwatang si Samantha.
Lingid kay Anne ang komunikasyon nilang iyon sa pamamagitan ng matalisik na kaisipan.
Waring unti-unting nilalamon ng kalikasan ang tinig ni Samantha.
“Oo, pangako iyan…pangako!” At doon pa lamang natagos ni Jake ang taal na kapangyarihan ng kalikasan.
Sinuyod niya ng tingin ang buong paligid.
Nagngangalit na ang kalangitan, ramdam niya iyon.
Gumuhit na naman sa pinakapusod ng mga ulap ang sunud-sunod na bagsik ng kulog at kidlat.
Niyapos niya nang napakahigpit si Anne at inihanda ang sarili para sa kanilang pagtawid.
Waring sasambulat ang kanyang dibdib sa habag na nararamdaman kay Anne.
Sunod na pumunit sa kanilang mga paningin ang higanteng alon. Waring ipinako ang magkasintahan sa kanilang kinauupuan. Marahang isinara ang mga pagal nilang talukap.
Ilang sandali pa ay humalibas munting isla ang superwave na iyon.
Sinaid ng katastropiyang iyon ang buong lunan. Dagling nabura ang angking kariktan ng ‘paraiso sa gitna ng laot’.
Samantala, bandang alas-12:00 ng hatinggabi sa Roxas Buolevard, sa tapat ng RAMS Restaurant ay natagpuan
ng ilang dayo sina Anne at Jake habang natutulog sa bungad ng resto. At nang gabi ding iyon ay dinumog ng mga mamamahayag ang magkasintahan upang alamin kung anong himala ang nagligtas sa kanila.
Iba ang deklarasyong inilahad ni Jake sa mga ito, gayundin sa mga alagad ng batas. Isinalaysay niyang hindi sila nakasakay sa lumubog na barkong Super Ferry.
Hindi niya dapat wasakin ang pangako niya kay Samantha na walang sinumang makakaalam sa taal na
senaryong nagsalba sa kanila mula sa kapahamakan.
Gayundin, wala nang iba pang maaaring makaalam sa
lihim ng ‘paraiso sa laot’.
Magkatuwang na bumulong sa kalikasan ang magkasintahan na hangga’t sila’y nabubuhay ay mananatili itong lihim. Datapuwa’t hanggang kailan matitiis ng magkasuyo ang pang-
uusig ng mga patak ng dugong umagos bunga ng mabalasik na delubyo?
WAKAS
