Kuya, Paturo Po VIII (8 Viewers)

dimitrirybalchenko · 2024-11-04T07:19:41+00:00

Title: Kuya, Paturo Po VIII Genre: SPG [KASUNOD] Napagpasyahan namin ni Minty na every week ko sya tuturuan sa mga homeworks nya sa kung kailan din ang aking off, wala namang nangyayari samin sa mga tutorials na yun at mabilis lang ang pagturo ko sa kanya. hindi na din naman tuloy tuloy ang pagtuturo ko sa kanya ng 4 na buwan dahil abala din sya sa ibang gawain nila sa bahay. Ngayon, Medyo madalang ko na lang kung makita si Minty. nakikita ko lang sya tuwing napapadaan ako sa tindahan nila para bumili. Di ko maintindihan pero parang namimiss ko sya. Paminsan minsan ay tinatanong ko sya kay Carl. Wala rin namang maisagot ang mokong dahil abala din ito sa pag aasikaso ng mga aralin. kaya balik na lang ako ulit sa paghawak ng keyboard at mouse para palipasin ang oras. Pero... kinagabihan, paeksaktong kalalabas ko lang ng gate namin para pumasok ng lumabas din ng bahay si Minty. May hawak itong notebook. Napatingin sa akin ang dalagita at nagliwanag ang mukha. “Hi kuya Crae! ” masiglang bati nito. Napangiti din ako. Lumapit si Minty sa akin at sumabay ng paglalakad. “Oh kamusta ? Di ka na nagpupunta sa tutorials ah. ” sabi ko. Natigilan ang dalagita at malungkot na napangiti. “Maraming ginagawa sa bahay at tindahan eh. Nakakagalitan lang ako ni Inay. ” kwento nito. Muli na naman akong naawa sa bata at nadagdagan ang inis ko sa nanay nito. Pero bigla din akong natigilan ng maalala ang kwento ni Inay. Ngumiti na lang ako at ginulo ang kanyang buhok. “Ayos lang yan. Di mo na naman ako kailangan eh. ” puri ko. “Bakit hindi ? ” tanong ni Minty. “Eh magaling ka na eh. ” sagot ko. Napahinto sa paglalakad si Minty at ngumisi. “Magaling na kong tsumupa ? ” sabi nya. Napanganga ako. Mabilis na lumingon sa paligid. “Bibig mo! May makarinig sayo! ” saway ko. Bumingisngis ang bata at biglang umangkla sa braso ko. “Pasok ka na kuya ? ” lambing nya. Napalunok ako ng maamoy ko ang kanyang kabanguhan. “O-oo eh. ” mahinang sagot ko. “Sayang. ” pilyang sabi ni Minty. Natawa na lang ako ng mahina, lagi kasing double meaning ang mga sinasabi ni minty sakin. “Oh, san ka ba pupunta ? Gabi na ah. ” tanong ko. Nginuso ni Minty ang malapit na computer shop. “Mag computer lang kuya. ” sagot nya. Napakunot ang noo ko. “Eh bakit ngayon lang ? Anong oras na oh. ” sabi ko at pasimpleng sinilip ang relos. Sampung minuto bago mag alas onse. Ngumiti lang ang dalagita. “Di ako makalabas kanina eh. Walang bantay. ” tanging nasabi nya. Muli, naawa na naman ako sa sitwasyon ni Minty. Huminto na kami sa tapat ng shop. “Sige kuya, dito na ko. ” paalam nya. Napatingin ako sa saradong computer shop. Alam kong bukas iyon dahil may naririnig kaming nag sasalita sa loob. Pero batid ko ring puro lalaki na lang ang naglalaro. Napatingin ako sa itsura ni Minty. Bagama’t simple ang suot nitong T-Shirt na dilaw at shorts, masasabi kong kaakit akit pa rin sa paningin ang itsura ng dalagita. Dagdag pa ang medyo basang buhok at sariwang amoy. Maraming magnanasa sa batang ito kasama na ako dun. Napalunok ako. Nag aalala sa kung anong maaaring mangyari sa bata sa loob. Sabihin ng marumi ang isip ko pero sa lugar na halos puro lalaki lang ang nagpupunta, malaking bagay na ang may dumayong ganito kagandang babae. Dagdag pa na dis oras na ng gabi. Napabungtong hininga na lang ako dahil sa kawalan ng magawa. Ngumiti si Minty at hinawakan ako sa braso. “Okay lang ako kuya. ” sabi nya. Napangiti rin ako ng kimi. “Sigurado ka ? ” tanong ko. Tumango ang dalagita. “Kailangan ko na to bukas eh. ” sagot nya. Muli akong napahinga ng malalim. “Sana sinabi mo ng mas maaga. Sa bahay ka na lang nag computer. ” suhestyon ko. Napangiti sya. “Eh nagpunta ako sa inyo kanina. Sabi ni Carl tulog ka pa daw. ” wika nya. “Ah ganun ba ? Dapat pumasok ka na lang. ” sabi ko. Ngumiti si Minty at marahan akong tinulak. “Kuya, baka ma-late ka. Okay lang ako. ” sambit nya. Atubili akong naglakad palayo. Kumakaway lang si Minty. Napailing ako at mabilis na naglakad pabalik. Nagtaka ang dalagita. “Kuya ? ” tanong nito. Kinatok ko ang shop. Ilang saglit lang ay bumukas ito at tumambad sa aking mga mata na ayaw kong makita. Puno ang shop ng mga binatilyo. Nakahubad baro pa ang karamihan. Halatang naglalaro ng dota. Napatingin ang iba kay Minty at nagbulungan. Lalo akong nakaramdam ng inis at kaba para sa sitwasyon ng bata. Lumabas ang may ari ng shop na kababata ko. “Oh Crae, laro ka ? Di ba may pasok ka ? ” tanong nito. Tumango ako. “Nandyan ba si Car ? ” tanong ko rin. Sinilip ng tropa ang loob ng shop nya. “Carl ba nandyan ? ” tanong nito sa mga player. Di nagtagal ay lumabas ang kapatid ko. “Oh kuya ? ” tanong nya. Tinapik ko sa balikat ang may ari ng shop at inakay sa di kalayuan si Carl. “Si Minty, mag cocomputer daw. Samahan mo. Siguraduhin mong makakauwi yan ng maayos. ” utos ko. Nagtaka si Carl at napatingin kay Minty. “Bakit ? Gabi na ah. ” puna nya. Ngumiti lang ang dalagita. “Wag ka na magtanong. Etong singkwenta. Panglaro mo. Basta pauwiin mo muna si Minty bago ka maglaro. ” utos ko ulit. Napangiti si Carl at mabilis na sinilid ang pera. “Sige kuya. ” wika nya. Kahit papaano, nakaramdam ako ng kapayapaan sa ideyang may titingin na kay Minty. Binalingan ko naman ang dalagita. “Samahan ka ni Carl hanggang sa makauwi ka. Wag ka na magreklamo. Sabihin mo sakin kung iniwan ka nya ah. ” bilin ko. Matamis na ngumiti si Minty at tumango. “Salamat kuya Crae. Salamat din sayo Carl. ” sabi nya. Napakamot lang sa batok ang kapatid ko. Tinapik ko sa balikat si Carl bago marahang naglakad palayo. Nakaramdam ako ng kaginhawaan sa isiping nakagawa ko ng mabuti sa kapwa. Araw ng sabado. Kabababa ko lang sa tricycle ng marinig ang tila pagsigaw ni Aling Alisya. Nacurious ako at pasimpleng lumapit sa tindahan nila para alamin ang sitwasyon. Si Aling Alisya ang nadatnan kong bantay. Malungkot ang mukha ng bata at tila nalalapit ng umiyak,. “Uy, anyare ? ” tanong ko. Nakaramdam ako ng awa ng tila nakakita ng kakampi ang ekspresyon ng kanyang mukha. Pilit na ngumiti si Minty at agad na lumapit. “H-hello kuya. ” bati nito. Ngumiti din ako pero muli akong nagtanong. “Hello din. Ikaw ba sinisigawan ng Nanay mo ? ” tanong ko. Nawala ang ngiti ni Minty. Marahan syang tumango. “Anong bibilhin mo kuya ? ” tanong nya. Napatingin ako sa loob ng tindahan. “Wala, sinilip lang kita. ” sagot ko. Napangiti si Minty ng kimi. “Concern si kuya. Salamat pero okay lang ako. ” sabi nya. “Ituring mo na kong kuya mo . ” tanging wika ko. Natawa si Minty. Nagtaka ako. “Bakit ? ” tanong ko. Sumilip si Minty sa loob at ng masigurong walang tao, hinawakan nya ang kamay ko at dinala sa suso nya. Nahindik ako sa ginawa ng bata. “S-siraulo ka. ” sabi ko. Tawa lang sya ng tawa. Natawa na rin ako dahil kahit papaano ay napagaan ko ang kanyang pakiramdam. Pero muli akong nagtanong. “Mamaya may makakita sayo. Bakit ka ba sinisigawan ? ” tanong ko. Nawala ang ngiti ni Minty. “Tinanong ko lang naman kung pwedeng kahit mag attendance na lang sya sa meeting namin. Ayaw eh. ” sagot nya. Napasimangot ako. Napaka unfair talaga ng trato ni Aling Alisya sa bata. Naalala ko ang kwento ni Inay at inisip na marahil ay ito ang dahilan kung bakit malayo ang loob nito kay Minty pero walang kasalanan ang bata sa nangyari. Bakit ito ang naghihirap ? Napahinga ako ng malalim. “Nasan mga kapatid mo ? ” tanong ko. Nagkibit balikat lang si Minty. “Ayaw din nila eh. Si Carl ba? Ikaw a-attend ? ” tanong nya. Umiling ako. “Okay lang naman daw kahit wag na. Kasama ata ni Inay yung nanay mo. Aalis ata sila eh. ” wika ko. Tumango si Minty. Natahimik ito at tila nag isip. “Di ka ba bibili kuya ? ” tanong nya. Umiling ako. Ngumiti lang sya. Napaisip ako. Tinantya ang sitwasyon. “Anong oras ba yung meeting ? ” tanong ko. Napatingin sa akin si Minty. “Mamaya, 1PM. ” sagot nya. Natahimik ako at sinulyapan ang relos. Alas onse pa lang. Sinilip ko ang bata. “Sige, ako na pupunta sayo. Puntahan ko na rin si Carl. Sabi mo Attendance lang naman di ba ? ” tanong ko. Napatingin sa akin si Minty at unti unting nagliwanag ang mga mata. “Wee ? Di nga ? ” tanong nya. Ngumiti din ako. “Oo, idlip lang ako saglit. Dalawang oras pa naman. Papagising na lang ako kay Carl. ” sabi ko. “Yehey! Salamat talaga kuya! Bawi ako promise! ” wika nya. Natawa ako. “Ano naman ipapambawi mo ? ” bigla kong naitanong. Napatingin sa akin si Minty. Pagkuwa’y muli syang lumingon sa loob. Maya maya ay nagulat ako ng iangat nya ang damit nya kasama ang bra at tumambad sa akin ang cute at tayung tayo nyang suso. Napalunok ako ng sunod sunod. Di ko maialis ang aking mga mata sa pink nyang utong. Mabilis ding binaba ni Minty ang damit habang tumatawa ng malakas. Napangiti ako. “Baliw. ” sabi ko. Lumapit sakin ang bata. “Kuya, namimiss ko yung ginagawa natin. ” sambit nya. Di na ko nagpakipot. “Ako rin. Hinihintay nga kita nung nakaraan eh. ” pag amin ko. Napalabi sya. Grabe! Sobrang cute ni Minty. “May mens din ako saka daming trabaho dito. ” imporma nya. Natigilan ako. Pagkuwa’y natawa. “Aahhh, kaya pala. ” sabi ko. Ngumiti si Minty. “Patapos na to. Punta ko sa inyo pag wala na. ” bulong nya. Napalunok ako at marahang tumango. “S-sige. Mamaya na lang. Matutulog muna ko. ” wika ko at nag ngitian pa kami bago ako tuluyang umuwi. Tulad ng napag usapan, sinamahan ko sina Carl at Minty sa eskwelahan para umattend ng meeting. Nauna kong pinuntahan ang room ni Carl. Matapos akong pumirma ng attendance, saglit akong nakinig bago pasimpleng lumabas ng kwarto. “Kuya, sama lang ako sa kanila. ” paalam ni mokong. Napasimangot ako. “Sinong tao sa bahay ? ” tanong ko. “Uuwi ka rin naman pagtapos mo kay Minty di ba ? ” tanong ni Carl. Natigilan ako at napatingin sa dalagita na kasalukuyang kinakausap ng kaklase nya. Pabor pala sa akin ang paglalayas nitong ungas na to. Tumango na lang ako at tinago ang pagbubunyi. “Bwisit ka. Sige na. Baka anong oras ka na naman umuwi. ” pagpapanggap ko. Kung maaari, gabi na sya umuwi para mas marami kaming magawa ni Minty. Ngumiti lang si Carl at patakbong lumapit sa mga barkada. Napailing na lang ako at nilapitan si Minty. “Tara na. ” aya ko. “Si Carl kuya ? ” tanong ng bata. “Ayun, sumama na sa mga classmates nya. San ba room nyo ? “ tanong ko. Tinuro ni Minty ang parteng kaliwa ng campus. Hawak ang kamay ng kaklase, nagpauna na silang naglakad habang nakasunod naman ako at di inaalis ang mga mata sa maumbok na pwet ng bata. Matapos maisagawa ang pagpirma, nagpasya akong wag munang umuwi. Sinama ko si Minty sa palengke at dumiretso kami sa Jollibee. “Anong gusto mo ? “ tanong ko. Nahiya ang bata pero kita ko sa mga mata nya ang pagkasabik. “B-burger na lang kuya . “ sabi nya. Ngumiti ako at inakbayan sya. “Ikaw naman. Sige na, minsan lang to. Kahit ano. Turo mo. “ wika ko. Tiningala ako ni Minty. “T-talaga ? “ tanong nya. Tumango ako. Iniwas na ang tingin sa mukha nya dahil baka mapraning ako at dampian sya ng halik. Ilang saglit ang lumipas, nagpasya akong i-take out na lang ang inorder namin at kainin na sa bahay. Agad namang pumayag si Minty. Sumakay kami ng tricycle pauwi. Paghinto sa tapat ng bahay namin ay agad syang bumaba. Hinintay nya munang makapag bayad ako bago nagsalita. “Kuya. “ tawag nya. “Oh ? “ tanong ko. Alumpihit si Minty. Pagkuwa’y kinuha nya ang isang paper bag. Kumunot ang noo ko. “Dito na natin kainin sa loob. “ sabi ko. “B-bigyan ko lang si Ate. Saka kunin ko yung notebook ko para maturuan mo na rin ako. “ wika ni Minty. Namangha ako sa kabaitan nya. Bagama’t pinagmamalupitan, pinili pa rin nyang wag magtanim ng sama ng loob sa mga kapatid. Ngumiti ako at tumango. “Sige, hintayin kita. Bilisan mo ah. “ sabi ko. Agad na tumango si Minty at patakbong umuwi. Ako naman ay pumasok sa loob. Di na ko nag abalang isara ang gate. Sampung minuto ang lumipas, narinig kong bumukas ang bakal na gate at muling sumara. Di ko maiwasang mapangiti at manabik. Maya maya ay may kumatok sa pinto. “Pasok na. “ sigaw ko. Bumukas ito at niluwa ang nakangiting mukha ni Minty. May hawak itong notebook at ballpen. Nagulat ako ng basa ang buhok ng dalagita. “Oh, naligo ka ? “ tanong ko. “Nag half bath lang. Nakakahiya, baho ko eh. “ sagot nya. Natawa ko. “Di no, ang bango mo nga eh.” lakas loob na sabi ko. Kasalukuyan akong nakaupo sa sofa at nanunuod ng TV. Nakahanda na rin ang pagkain namin. [END OF PART VIII]