Part I
Sa isang maliit na bayan
sa Siquijor, may isang
magandang dalaga na
pawing inaasam na
makamtan ng bawat
kalalakihan. Ang pangalan nya ay Marian.
Katamtaman ang
kanyang height para sa
isang typical na pinay.
Kayumanggi ang kulay
ng balat ng dalaga, black-beauty ika nga
nila. Fourth year highschool
na si Marian. Scholar sya
sa kanilang eskwelahan
kapalit ng paglilingkod
nya rito pagkatapos ng
klase. Alam ng lahat sa kanilang bayan na ulila
na sya sa mga magulang.
Bata pa ang dalaga ng
maaksidente ang
kanyang ama’t ina sa
isang factory na pinagta-trabahuhan ng
mga ito. Sa dami ng nanliligaw
kay Marian ay wala pa
syang sinasagot sa mga
ito. Priority nya ang
pag-aaral at ang
makatapos dito. Dahil alam nya sa sarili na ito
ang nais ng kanyang
mga yumaong
magulang. Isa sa mga matalik na
kaibigan, at masugid na
manliligaw nya ay si
Wally. Kababata nya ito
at palagay ang loob nya
sa binata. Gayunpaman ay hindi nya ginagawang
basehan iyon upang
ipagkaloob ang kanyang
matamis na “oo” sa
binata. Naiintindihan
naman iyon ng binata dahil sa wagas ang
pagmamahal na
nadarama nya para kay
Marian. Minsan, sa kanilang
eskwelahan ay may
dumating na mga
volunteers galing sa
Maynila. Isa itong
programa ng gobyerno para sa mga mahihirap.
Ang mga bisita ay grupo
ng mga doctor, nurs,
dentist, at kung anu-ano
pa. Sabi sa kanila ng
kanilang guro ay isang
linggo daw na
mananatili doon ang
mga ito upang gumawa
ng mga volunteer works. Libre ang
magpakonsulta sa
duktor, magpaayos ng
ngipin sa dentista, at iba
pa. Pwede rin mag-
donate ng dugo o mag sign-up para maging
donor ng kidney o iba
pang parte ng katawan. Marami ang nakinabang
at natuwa sa mga bisita
dahil karamihan sa mga
tagaroon sa kanila ay
pawang mahihirap
lamang. “Mag-donate tayo ng
dugo, Marian.” Sabi ni
Wally sa kaibigan. “Ayoko nga!
Nakakatakot at
nakakadiri!” Narinig sila ng isang
bisitang duktor. “Bakit ka naman
natatakot, iha? Hindi
naman iyon masakit.
Marami ka din
matutulungan sa
konting dugo na ibibigay mo.”
Malumanay na sabi nito. “Hindi ko po talaga kaya
eh.” Nahihiyang sabi ni
Marian. Sumagot naman din si
Wally. “Pagpasensyahan nyo po
sya, doc. Talagang takot
lang sya sa dugo. Hindi
ko nga rin po alam kung
bakit sobra ang takot
nya dun eh.” “Ano ba ang
nakakatakot dito?”
Sabay pakita ng duktor
ng dugo na nakalagay sa
isang bag na
transparent. Hindi kaagad nakapag-
react si Marian sa nakita.
Napatitig ang dalaga sa
dugo at bakas sa mga
mata nito ang
pagkatakot. Nagtatakbo ang dalaga palayo! “Marian! Sandali!”
Tinawag pa ni Wally ang
kaibigan ngunit mabilis
ang pagtakbo nito
palayo. “Naku, sorry, iho.
Sobrang matatakutin
pala sa dugo ang
kaibigan mo.” Sabi ng
duktor kay Wally. “Wala po ‘yon, doc. Teka
at pupuntahan ko po
sya.” Sinundan ni Wally si
Marian at nakita nya ang
dalaga sa isang
bakanteng silid. Umiiyak
ito at nakasubsob sa
isang desk. “Wag ka na umiyak,
Marian… Wala na…” Pag-
papatahan ng binata sa
kanya. “Bwisit na duktor ‘yun!”
Humihikbi pa ang dalaga
na yumakap kay Wally. “Sssshhh… Tahan na…”
Hinihimas ni Wally ang
likod ng dalaga. Nakasubsob naman sa
dibdib ng binata ang
dalaga. Tumahan na ito
sa pagiyak ngunit hindi
pa rin kumikilos.
Inangat ni Wally ang mukha ni Marian.
Nagkatinginan sila, mata
sa mata. Namumugto pa
ang mga mata ni Marian
na nakatingin kay Wally. Dahan-dahang inilapit ni
Wally ang mga labi sa
pisngi ng dalaga. Hindi
pumalag si Marian.
Hinalikan ni Wally sa labi
ang dalaga at gumanti naman ito ng halik.
Isang malalim na
paghinga ang tanging
nakuha nyang pagtutol
mula sa dalaga habang
nageespadahan ang kanilang dila. Panay ang himas ng
binata sa likod ni Marian.
Wala naming tigil ang
kanyang dila sa pag-
galugad sa loob ng
mabangong bibig ng dalaga. Ang mga kamay
ni Marian ay
nananatiling nakahawak
sa magkabilang tagiliran
ni Wally. Nalilito sya sa
mga nangyayari at tila napakabilis nito. Gumapang mula sa likod
ang kanang kamay ni
Wally papunta sa dibdib
ni Marian. Sinapo nya
ang kaliwang suso ng
dalaga sa ibabaw ng uniform nito. Matigas na
malambot ang
naramdaman nya sa
kanyang palad.
Eksaktong-eksakto lang
ang laki nito. Napaungol ng mahina
ang dalaga ng simulang
piga-pigain ni Wally ang
isang suso nito. “Mmmmmhhhh…”
Sa isang maliit na bayan
sa Siquijor, may isang
magandang dalaga na
pawing inaasam na
makamtan ng bawat
kalalakihan. Ang pangalan nya ay Marian.
Katamtaman ang
kanyang height para sa
isang typical na pinay.
Kayumanggi ang kulay
ng balat ng dalaga, black-beauty ika nga
nila. Fourth year highschool
na si Marian. Scholar sya
sa kanilang eskwelahan
kapalit ng paglilingkod
nya rito pagkatapos ng
klase. Alam ng lahat sa kanilang bayan na ulila
na sya sa mga magulang.
Bata pa ang dalaga ng
maaksidente ang
kanyang ama’t ina sa
isang factory na pinagta-trabahuhan ng
mga ito. Sa dami ng nanliligaw
kay Marian ay wala pa
syang sinasagot sa mga
ito. Priority nya ang
pag-aaral at ang
makatapos dito. Dahil alam nya sa sarili na ito
ang nais ng kanyang
mga yumaong
magulang. Isa sa mga matalik na
kaibigan, at masugid na
manliligaw nya ay si
Wally. Kababata nya ito
at palagay ang loob nya
sa binata. Gayunpaman ay hindi nya ginagawang
basehan iyon upang
ipagkaloob ang kanyang
matamis na “oo” sa
binata. Naiintindihan
naman iyon ng binata dahil sa wagas ang
pagmamahal na
nadarama nya para kay
Marian. Minsan, sa kanilang
eskwelahan ay may
dumating na mga
volunteers galing sa
Maynila. Isa itong
programa ng gobyerno para sa mga mahihirap.
Ang mga bisita ay grupo
ng mga doctor, nurs,
dentist, at kung anu-ano
pa. Sabi sa kanila ng
kanilang guro ay isang
linggo daw na
mananatili doon ang
mga ito upang gumawa
ng mga volunteer works. Libre ang
magpakonsulta sa
duktor, magpaayos ng
ngipin sa dentista, at iba
pa. Pwede rin mag-
donate ng dugo o mag sign-up para maging
donor ng kidney o iba
pang parte ng katawan. Marami ang nakinabang
at natuwa sa mga bisita
dahil karamihan sa mga
tagaroon sa kanila ay
pawang mahihirap
lamang. “Mag-donate tayo ng
dugo, Marian.” Sabi ni
Wally sa kaibigan. “Ayoko nga!
Nakakatakot at
nakakadiri!” Narinig sila ng isang
bisitang duktor. “Bakit ka naman
natatakot, iha? Hindi
naman iyon masakit.
Marami ka din
matutulungan sa
konting dugo na ibibigay mo.”
Malumanay na sabi nito. “Hindi ko po talaga kaya
eh.” Nahihiyang sabi ni
Marian. Sumagot naman din si
Wally. “Pagpasensyahan nyo po
sya, doc. Talagang takot
lang sya sa dugo. Hindi
ko nga rin po alam kung
bakit sobra ang takot
nya dun eh.” “Ano ba ang
nakakatakot dito?”
Sabay pakita ng duktor
ng dugo na nakalagay sa
isang bag na
transparent. Hindi kaagad nakapag-
react si Marian sa nakita.
Napatitig ang dalaga sa
dugo at bakas sa mga
mata nito ang
pagkatakot. Nagtatakbo ang dalaga palayo! “Marian! Sandali!”
Tinawag pa ni Wally ang
kaibigan ngunit mabilis
ang pagtakbo nito
palayo. “Naku, sorry, iho.
Sobrang matatakutin
pala sa dugo ang
kaibigan mo.” Sabi ng
duktor kay Wally. “Wala po ‘yon, doc. Teka
at pupuntahan ko po
sya.” Sinundan ni Wally si
Marian at nakita nya ang
dalaga sa isang
bakanteng silid. Umiiyak
ito at nakasubsob sa
isang desk. “Wag ka na umiyak,
Marian… Wala na…” Pag-
papatahan ng binata sa
kanya. “Bwisit na duktor ‘yun!”
Humihikbi pa ang dalaga
na yumakap kay Wally. “Sssshhh… Tahan na…”
Hinihimas ni Wally ang
likod ng dalaga. Nakasubsob naman sa
dibdib ng binata ang
dalaga. Tumahan na ito
sa pagiyak ngunit hindi
pa rin kumikilos.
Inangat ni Wally ang mukha ni Marian.
Nagkatinginan sila, mata
sa mata. Namumugto pa
ang mga mata ni Marian
na nakatingin kay Wally. Dahan-dahang inilapit ni
Wally ang mga labi sa
pisngi ng dalaga. Hindi
pumalag si Marian.
Hinalikan ni Wally sa labi
ang dalaga at gumanti naman ito ng halik.
Isang malalim na
paghinga ang tanging
nakuha nyang pagtutol
mula sa dalaga habang
nageespadahan ang kanilang dila. Panay ang himas ng
binata sa likod ni Marian.
Wala naming tigil ang
kanyang dila sa pag-
galugad sa loob ng
mabangong bibig ng dalaga. Ang mga kamay
ni Marian ay
nananatiling nakahawak
sa magkabilang tagiliran
ni Wally. Nalilito sya sa
mga nangyayari at tila napakabilis nito. Gumapang mula sa likod
ang kanang kamay ni
Wally papunta sa dibdib
ni Marian. Sinapo nya
ang kaliwang suso ng
dalaga sa ibabaw ng uniform nito. Matigas na
malambot ang
naramdaman nya sa
kanyang palad.
Eksaktong-eksakto lang
ang laki nito. Napaungol ng mahina
ang dalaga ng simulang
piga-pigain ni Wally ang
isang suso nito. “Mmmmmhhhh…”